Na vertrek uit Amsterdam, we kwamen op Manila airport aan, na een vlucht van meer dan 14,30 uren.

 

Manila

 

Wij zijn door mijn broer en mijn ouders van Manila airport opgehaald. Met zijn busje, mijn broer heeft ons gebracht naar Quezon City waar wij zouden logeren. Behalve van meer dan 4 uren rit vanwege de file in Manila, we zijn naar ons logé-adres gekomen zonder problemen.

Alle familieleden zijn blij dat  Hans en ik na acht jaar weer thuis waren. Voordat wij gaan rusten, moesten wij eerst onze medereizigster Ineke voorstellen en kadootjes uitdelen aan iedereen. Ineke ging met ons mee omdat zij wil een gezin in de Filippijnen adopteren.

Volgende morgen vroeg licht, begon onze vakantie gelijk met een traditioneel Filipijns ontbijt van rijst, worstjes en vis.

Wij hebben de buurt verkend voor twee dagen. Ik heb mijn oude vrienden en kennissen opgezocht en gesproken. Wij legden 8 bezoeken af op een dag en moesten bij iedereen blijven eten. De mensen zijn namelijk heel erg gastvrij en het is een belediging om een uitnodiging af te slaan.

 

Bataan

 

We zijn naar Bataan gegaan, het schiereiland waar ik geboren ben. Bataan ligt 100 km met de auto van Manila vandaan, betekent dat we moeten rekening houden met de file, dus ongeveer driekwart van de dag reizen, maar we hebben het niet gedacht dat in een betrekkelijk korte tijd Manila Baai kunnen bereiken. We boekten daar een snelle veerboot die ons in 40 minuten op Bataan afzette. We huurden een jeepney om ons naar Orion te brengen, naar de huis van mijn tante waar wij twee dagen zouden blijven.

Wij hebben van de rit genoten. De panorama was erg mooi, al het groen en de vriendelijke mensen langs de weg.

In Orion, mijn tante was erg blij, om Hans en ik weer te zien na zo’n lange tijd. Zij maakte op ouderwets manier een uitgebreide lunch met alle gerechten die ik miste van gedurende de afgelopen acht jaar.

Wij zijn ook op bezoek geweest naar mijn 85 jaar oude oma en van mijn tante die haar verzorgde. Vanwege de drukte konden wij niet lang blijven, dus we zijn naar Orani gegaan, naar mijn nicht Ophelia. Orani ligt 50 km ten noorden van Orion, een rit van 50 minuten. Mijn nicht zorgde voor ons een heerlijk diner. Na wat flink gepraat, we zijn weer op reis naar Orion om daar te slapen.

 

Corregidor

 

De volgende ochtend, we huren een banka (een lokale kano met motor) om een dagtrip te maken naar het eiland Corregidor.

Wij zijn op Corregidor aangekomen na een varen van ongeveer een uur. We bezochten daar monumenten en een rondrit gemaakt over het hele eiland.

Daar is geen smog en we hebben genoten van de natuur waarin vogels in felle kleuren heen en weer vlogen. Verschillende salamanders met de mooiste kleuren zaten gewoon op de weg.

 

Bataan

 

Terug naar Orion om alles te regelen voor de reis terug naar Manila. We gingen vroeg slapen en de volgende ochtend ook vroeg naar de haven voor een terugtocht naar Manila met een dezelfde boot.

 

Manila

 

Weer terug in Manila, hadden wij een dag speling om vrienden te bezoeken voordat wij naar Davao zijn vertrokken.

 

Davao

 

Na een vlucht van anderhalf uur, kwamen wij in Davao aan en vonden snel een goed hotelletje.

We gingen gelijk de omgeving verkennen en maakten een trip naar St. Anna Baai, waar de zee zigeuners wonen in paalwoningen die in de open zee staan. Hun leven bestaan uit het verbouwen van zeewier, vissen en het duiken van parels zonder hulpmiddelen, dit in een diepte van 8 tot 25 meter.

Als souvenir, heb ik een parel gekocht voor zeer weinig geld en in Manila als pendant laten maken.

Wij zijn ook op bezoek geweest naar een park om de Filipijnse apen-etende arend te zien.

Deze arend zijn erg zeldzaam. Er zijn maar 50 paren die in gevangenschap worden gehouden om later hun jongen als er zijn te kunnen uitzetten naar het oerwoud om uitroeiing van de soort te besparen.

 

Zamboanga

 

Na vijf dagen zijn we naar Zamboanga gevlogen. De vlucht duurt een uur.

Na de strijd van de regering met de moslims, was de stad pas recentelijk geopend of bereikbaar door mensen van buiten de regio.

Daar bezochten we het echtpaar die wij op het vliegveld van Davao hadden ontmoet. Die mensen wisten een goede gids om ons de stad en de omgeving te laten zien.

Vóór van ons hotel was erg druk. Er is een standplaats voor jeepneys die zorgt voor veel verkeer.

Zamboanga is een stad van veel contrasten. In sommige plaatsen zijn erg schoon, maar er ook plaatsen die erg vuil zijn. Er zijn veel  jonge mensen. Het viel ons op, dat ‘s avonds om ongeveer acht uur alles stil waren en er niemand op straat rondliep. Alleen honden liepen los, het lijkt wel of de omgeving uitgestorven zijn.

 

Santa Cruz

 

Onze gids stelde aan ons het onbewoonde eiland Santa Cruz te bezoeken. De vaartocht met een banka duurde 40 minuten op een snelheid van 20 km per uur. Wij hebben daar de zon genoten en veel gezwommen. Na drie uur hebben we er genoeg van en met dezelfde banka naar Zamboanga terug gevaren.

 

Manila / Panay / Boracay

 

Van Zamboanga City, wij vlogen terug naar Manila en we konden direct weer overstappen naar een vliegtuig die gaat ons brengen naar Kalibo City op een eiland Panay.

Eenmaal daar aangekomen, we kochten een kaartje voor de bus en de boot naar het eiland Boracay met zijn witte stranden en palmbomen.

Na een busrit van twee uur, hebben we een pump boat genomen en varen naar Boracay.

Hand heeft deze keer voor ons gekookt. We hebben heerlijk gezwommen en in de zon gelegen. Wij moeten wel uitkijken voor de vele boten en duikers die voor ons als zwemmers geen respect hadden. Ze voeren gewoon op ons aan.

Wij hebben vier dagen op Boracay gebleven. Op zee wij hebben een tropische bui op ons dak gekregen. Weer aan land konden wij gelukkig droge kleren aantrekken en droog met de bus terug naar Kalibo City om weer met de vliegtuig naar Manila.

 

Manila

 

In Kalibo City, helaas ons vliegtuig gaat niet vertrekken omdat er te weinig passagiers. Maar  de luchtvaartmaatschappij heeft ons snel bij Cebu Pacific Airlines laten boeken. Hans vindt het helemaal niet erg aangezien de vlucht binnen een half uur vertrekt en de personeels zijn heel erg modern gekleed (hot pants en t-shirts) en zeer vriendelijk.

Mijn broer heeft ons van de vliegveld opgehaald. Het was zondag, de enige dag zonder file in Manila.

Thuis aangekomen, wij rusten voor enkele dagen. Ik heb wel mijn oude lagere school bezoekt en tot mijn verbazing, ik zag daar een oud klasgenoot les aan het geven.

Als lid vroeger van Pangkat Kawayan, ik heb toch een neiging de groep te bezoeken. Ik zag bij de groep jonge mensen die met veel plezier hebben in het maken van muziek met bamboe instrumenten.

 

Cebu / Mactan

 

Wij hebben nog een  vrije reis te goed naar het eiland Cebu, dus we belden de luchtvaartmaatschappij voor plaatsing.

Om vijf uur zijn we naar het vliegveld gegaan en voor wij naar Cebu gaan vertrekken, de vliegmaatschappij heeft nog gezorgd voor een ontbijt.

Cebu heeft een internationaal vliegveld die gevestigd is op het eiland Mactan. Een brug verbindt Mactan naar Cebu. Op Mactan, we moesten voor een uur wachten voor mijn neef Tony die was op Cebu voor de papieren van zijn scheepvaartagentschap. Verwerking van papieren volgens hem gaat sneller in Cebu dan in Manila.

We bezochten het oudste fort, San Pedro. We hebben paar foto’s gemaakt. Het fort bleek een ontmoetingsplaats voor jongeren stellen die je zag overal zitten. Van Fort San Pedro uit, zagen wij midden op de weg het kapelletje met het kruis van Magalhaes (Magallanes).

 

Magelhaes was de ontdekker van de Filippijnen. Hij was gedood door Datu Lapu-lapu (leider van Mactan). Het kruis was daar geplaatst ter herinnering van de bekering en van het dopen van vele Filipijnse dorpelingen of stammen. The kruis zit ingesloten in een kapelletje omdat in het verleden, mensen stukjes van de kruis plundert als souvenirs. Het kapelletje staat midden op de weg en er wordt aan beide zijde omheen gereden. Naast het kapelletje waar de kruis zit, staat de oude 16^e -eeuwse kerk van Santo Niño. De kerk wordt constant bezocht door bedevaarders en je kunt geen foto’s maken. Aan de overkant is een plein ingericht als open kerk met altaar en andere voorzieningen. We konden foto’s maken in het museum waar alle oude beelden en kleding van Santo Niño zijn bewaard.

Dan wij hebben een hotel opgezocht en daarna met mijn neef Tony, de stad verkend. We zijn ergens gaan eten en een zeer bijzonder Chinees tempel bezocht die tegen de helling van een berg was gebouwd.

De volgende dag, wij hebben nog tijd, weer de stad te verkennen, en ook het eiland Mactan voor we naar Manila terug met de vliegtuig.

Voor we terug naar Amsterdam via London, wij hebben nog een afscheidsfeestje voor de familie gegeven.

 

EEN ZEER LEERZAME REIS EN ERVARINGEN

 

De familie Dorlas  Hans en Irene met hun twee kinderen, Francisca and Cecilia (1997)